پروژه مقاله در مورد روشهاي جمع آوري فاضلابروهاي شهري با word

توضیحات پروژه

  مقاله در مورد روشهاي جمع آوري فاضلابروهاي شهري با word دارای 126 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله در مورد روشهاي جمع آوري فاضلابروهاي شهري با word  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه و مقالات آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ريختگي احتمالي در متون زير ،دليل ان کپي کردن اين مطالب از داخل فایل ورد مي باشد و در فايل اصلي مقاله در مورد روشهاي جمع آوري فاضلابروهاي شهري با word،به هيچ وجه بهم ريختگي وجود ندارد

بخشی از متن مقاله در مورد روشهاي جمع آوري فاضلابروهاي شهري با word :

روشهای جمع آوری فاضلابروهای شهری

فصل اول:
كلیات و مطالعات
مقدمه
شهرگرائی كه حاصل توسعه اقتصادی و صنعتی می باشد، مشكلات متعددی را در پی داشته است. افزایش جمعیت و تراكم آن در واحد سطح شهرها، پیدایش موسسات خدماتی مانند بیمارستانها، دانشگاهها، آموزشگاهها، ادارات و ; توسعه واحدهای صنعتی و تولیدی بزرگ از جمله كارخانجات، صنایع نساجی و داروئی و غذایی و ;تولید حجم زیادی از فاضلابهای خانگی، شهری و صنعتی را به همراه داشته و سبب آلودگی در محیط زیست می گردد.

افزایش جمعیت در شهرهای توسعه یافته منتج به عدم تكافوی آب آشامیدنی و بی مصرف شدن آبهای سطحی زیرزمینی جهت شرب، در نتیجه آلودگی و گسترش شبكه آبرسانی متناسب با افزایش جمعیت و موسسات از یك طرف و جمع آوری فاضلاب شهری و صنعتی دفع مناسب آنها از سوی دیگر،‌دو عامل عمده از عوامل موثر در حفظ سلامتی مردم و اجتماع است. تخلیه فاضلاب حاصل از فعالیتهای مختلف سبب تنزل كیفیت جریان آبهای سطحی و زیرزمینی گردیده و افزایش

آلودگی این آبها سلامت ساكنین شهرها را روزبروز در معرض مخاطرات جدی قرارداده است. كاربرد مواد شیمیائی و انواع مختلف دترژنت ها در زندگی روزمره و تخلیه آنها همراه با فاضلابهای انسانی به جریانهای آبهای سطحی و زیرزمینی و افزایش آلودگی آنها به فاضلاب از نظر شیوع بیماریهای عفونی و انگلی بطور مستقیم از طریق مصرف آبهای آلوده و بطور غیرمستقیم از طریق رشد و تكثیر عوامل بیماریزا و انتقال بیماریها توسط حشرات و بندپایان و آلوده شدن سبزیجات و صیفی جات آبیاری شده توسط فاضلابها امری واضح و روشن است. با نگاهی گذرا به آثار بیماریهای مختلف از جمله بیماریهای انگلی و روده ای به اهمیت آبهای آلوده در انتقال این بیماریها پی برده از طریق كنترل آلودگی آبهای مصرفی می توان تا اندازه ای این بیماریها را مهار نمود.
در این راستا بیمارستانها نیز بعنوان منبع قابل توجه آلودگی بشمار می آیند و فاضلاب حاصل از فعالیتهای مختلف در این مكانها سبب آلودگی شدید آبهای زیرزمینی می گردد با توجه به این مسئله كه بیمارستانها عامل تولید فاضلابهای خطرناك می باشند و اغلب بیمارستانهای موجود فاقد سیستم تصفیه فاضلاب مناسب بوده و فاضلاب تولیدی را بدون درنظرگرفتن قوانین زیست محیطی به كانالها یا جویهای آب تخلیه می نمایند، طراحی سیستم های فاضلاب جهت بیمارستانها امری ضروری محسوب می گردد.

روشهای جمع آوری فاضلابروهای شهری
جمع آوری فاضلابهای شهری را می توان به دو گونه انجام داد:
الف- جمع آوری ناقص: كه در آن آب باران با كمك شبكه ای روبسته یا روباز جمع آوری و به بیرون شهر فرستاده می شود و فاضلابهای خانگی در چاههای جذب كننده وارد می گردند. این روش سنتی در بیشتر شهرهای ایران است به عللی كه قبلا بیان شد، نباید در آینده به صورت فعلی مورد استفاده قرارگیرند.
ب- جمع آوری كامل: كه در آن آب باران و فاضلابهای خانگی و صنعتی بوسیله شبكه هایی از شهر بیرون برده می شوند. برای اجرای جمع آوری كامل از دو روش ممكن است استفاده گردد:
روش 1: روش مجزا: در این روش فاضلابهای خانگی و صنعتی در یك شبكه لوله كشی به تصفیه خانه هدایت شده و فاضلابهای ناشی از آب باران در شبكه دیگر و به شكل مجزا مستقیما به رودخانه فرستاده می گردد.

روش 2: روش درهم: در این روش فاضلابهای خانگی و صنعتی و آن چه از آب باران است همگی بوسیله یك شبكه ی لوله كشی جمع آوری می گردند. برای جلوگیری از افزایش حجم بی رویه ی حجم تصفیه خانه با كمك ساختمانهای ویژه ای به نام سرریزه آب باران در واقع بارندگی مستقیما به رودخانه ، مسیل یا دریا می فرستند، و تنها قسمت كمی از آن همراه فاضلاب خانگی به تصفیه خانه فرستاده می شود.
مقایسه روشهای جمع آوری فاضلاب (مجزا- درهم)‌
الف- در روش مجرا دو شبكه لوله كشی و كانال سازی جداگانه با دریچه آدم رو، مخصوص به خود لازم است ولی در روش درهم تنها یك شبكه ی لوله كشی كافی است. لذا هزینه های ساختمانی شبكه ی مجزا خیلی بیشتر است.
ب- در روش مجزا لوله های فاضلاب خانگی درزیر و لوله های آب باران در سطحی بالا قرارمی گیرند و لذا در مواقع بارندگی شدید خطر ورود آب باران از شبكه فاضلاب به درون زیرزمینها وجود ندارد. یعنی روش مجزا دارای ایمنی بیشتری است.
ج- در روش مجزا چون تمام آب باران وارد رودخانه ها می شود، بزرگی تصفیه خانه و هزینه آن كمتر می گردد.البته در این روش نیز مقدار كمی از آب باران بوسیله اتصالهای غلط و غیرمجاز درون ساختمانها و نیز از راه دریچه های آدم رو در كف خیابانها وارد شبكه فاضلاب خانگی می شود كه مقدار آن بستگی به سطح فرهنگ مردم ووجود یا عدم وجود شبكه ی فاضلاب آب باران در شهر تغییر می كند.

د- در روش مجزا احتمال ته نشینی مواد معلق كمتر است در حالی كه در روش درهم به علت بزرگ بودن مقطع ها و اختلاف زیاد بین و بی ماكزیمم در حالت بارندگی و می نیمم در حالت بدون بارندگی، امكان ته نشین شدن مواد معلق افزایش می یابد. این عامل در خوب كاركردن و راحتی بهره برداری از شبكه تاثیر به سزایی دارد.
هـ- در روش مجزا چون تمام فاضلاب خانگی به تصفیه خانه هدایت می شود،‌محیط زیست سالمتر می ماند در حالی كه در روش درهم قسمتی از فاضلاب خانگی در موقع بارندگی همراه آب باران و بدون تصفیه وارد محیط طبیعی می شود.
و- در روش مجزا در موقع بارندگی تغییری در برنامه و بازده تصفیه خانه داده نمی شود. در حالی كه در روش درهم به علت كوتاه شدن مدت توقف فاضلاب در تصفیه خانه ممكن است برخی از تخم انگل ها فرصت جداشدن از فاضلاب را نیابند.

الگوهای جمع آوری فاضلاب
الگوهای سیستم جمع آوری فاضلاب و سیلاب براساس وضعیت خطوط نسبت به تصفیه خانه به عواملی از جمله سطح، شكل منطقه، پستی و بلندی و عوارض طبیعی منطقه، نوع سیستم جمع آوری، روش تصفیه و دفع و نیز تصفیه خانه بستگی دارد كه الگوهای جمع آوری فاضلاب به شرح زیر می باشد:
1- الگوی شعاعی (Radial Pattern)
در مناطقی كه به صورت صاف و مسطح بوده و شیب كمی از مركز به اطراف دارند و نیز زمین كافی برای دفع یا استفاده مجدد پساب (به عنوان مثال در كشاورزی) وجود داشته باشد، از این الگو استفاده می شود،‌در این الگو لوله ها بصورت شعاعی از مركز شهر به اطراف كار گذاشته می شوند. قطر لوله ها كوچك بوده اما نیاز به چند تصفیه خانه می باشد.
2- الگوی عمودی (Perpendicular Pattern)
در این الگو لوله های فاضلاب سرد طوری كار گذاشته شده اند كه لوله اصلی تا محل رودخانه طبیعی كمترین فاصله را داشته باشد. این الگو بیشتر برای سیستم های مجزای شبكه فاضلاب و یا سیستم هایی كه بخشی از آن مجزا باشد، (شبكه مختلط) مناسب است. زیرا در این حالت سیلاب به راحتی به رودخانه تخلیه می شود. این الگو به دلیل نیاز به تصفیه خانه های متعدد و نیز حجم زیاد فاضلاب در شبكه مشترك برای این سیستم فاضلابرو مطلوب نمی باشد.
3-الگوی تقاطعی (Interceptor Pattern)
این الگوی تقاطعی، اصلاح شده الگوی عمودی است. و یك خط كمربندی كه در پایین ترین رقوم ارتفاعی سطح شبكه قراردارد. جریان فاضلاب را از تمامی خطوط گرفته و به تصفیه خانه هدایت می كند. این الگو برای شبكه مجزا و مشترك قابل استفاده است.
4-الگوی بادبزنی (Fan Pattern)
در این الگو تمام خطوط فاضلاب سرد از كل منطقه به محل تصفیه خانه هدایت می شود. امتیاز این الگو نیاز به یك تصفیه خانه است. در این الگو قطر لوله ها در طول مسیر به تدریج افزایش یافته كه منجر به افزایش هزینه های احداث شبكه می شود. از محدودیتهای دیگر این روش،‌افزایش بار وارده به تصفیه خانه است.

5- الگوی ناحیه ای یا منطقه ای (Zon Pattern)
در مناطقی كه بین بالاترین و پایین ترین نقطه، اختلاف ارتفاع و در نتیجه شیب زیاد باشد (مثل اجتماعات واقع در یك تپه شیب دار) كل منطقه به چند بخش از نظر شیب تقسیم شده و فاضلاب هر قسمت به صورت جداگانه جمع آوری و به یك تصفیه خانه هدایت می شود. مهمترین عیب این سیستم طول زیاد خطوط جمع آوری فاضلاب است.

آمار هواشناسی
كلان شهر تهران كه در دامنه جنوبی رشته كوههای البرز امتداد یافته، ارتفاعی حدود 1050 متر از سطح دریا داشته و وسعت تقریبی آن در حدود 700 كیلومترمربع و با جمعیتی در حدود 12 میلیون نفر می باشد كه از آب و هوای نیمه خشك و كوهستانی برخوردار می باشد.
شهر تهران دارای شیبی از سمت شمال و جنوب می باشد كه برای تعیین دقیق نوع آب و هوا و اطلاعات و آمار مربوط به كلیماتولژی شهر چندین ایستگاه سینوتیك ها و كلیماتولوژی در شهر واقع شده است.
كه منطقه میدان امام حسین واقع در جنوب شرقی تهران بوده و بیمارستان بوعلی نیز در این ناحیه واقع شده كه برای بدست آوردن اطلاعات آب و هوایی منطقه، ایستگاه مربوط ایستگاه دوشان تپه می بوده و آمار و اطلاعات بدست آمده در این ناحیه مربوط به یك دوره آماری 5 ساله می باشد و بر این اساس می توان میانگین دما، رطوبت نسبی ، فشار میزان بارندگی ، سرعت باد، ساعات آفتابی در طول روز،‌ارتفاع از سطح دریا و ; را بدست آورد.
كد منطقه 40753 و ارتفاع از سطح دریا 3542
میانگین دما برحسب درجه سانتیگراد 3/18 سالانه و میانگین رطوبت نسبی 53 میزان بازندگی در حدود (mm)6/23 و سرعت باد KNOTS7/2 ، ساعت آفتابی 8/2753 ساعت در طول سال می باشد.
از این گزارش می توان نتیجه گرفت كه میزان بارندگی سالانه، سرعت باد، در این منطقه كم بوده و از آب و هوایی گرم برخوردار می باشد كه بارش سالانه درصد چشمگیر نبوده و بدلیل عدم وزش باد، آلودگی ها در منطقه باقی می مانند.

نقشه برداری
نقشه برداری عبارت است از فن نشان دادن سطح مشخصی از زمین با تمام یا قسمتی از جزئیات طبیعی و مصنوعی آن در روی نقشه.
نقشه برداری شامل مراحل برداشت یعنی عملیات روی زمین، محاسبه و رسم نقشه می باشد.
نقشه

نقشه عبارت است از تصویر یك قطعه زمین با مقیاس معینی روی یك سطح افقی.
اگر قطعه زمین مورد برداشت كاملا افقی باشد، نسبت فاصله بین نقاط مختلف آن با فاصله آن نقاط درروی نقشه ثابت خواهدبود. در صورتی كه اگر افقی نباشد،‌این نسبت تغییر می كند. علت این امر آن است كه پس از آن كه فاصله بین دو نقطه اندازه گیری شد، اگر هر دو نقطه در روی یك سطح افقی واقع باشد، عینا فاصله آنها با درنظرگرفتن مقیاس، روی صفحه كاغذ منتقل می شود. در صورتی كه اگر هر دو نقطه روی یك سطح افقی واقع نباشد،‌ابتدا فاصله بین آنها تبدیل به فاصله افقی شده سپس با درنظرگرفتن مقیاس، روی كاغذ منتقل می شود. مثلا در شكل زیر اگر

فاصله بین نقاط B,A مساوی I اندازه گیری شده باشد، ابتدا فاصله افقی آن یعنی كه مساوی است، محاسبه و این مقدار با مقیاس موردنظر روی نقشه منتقل می شود.
مساوی زاویه بین خط AB و سطح افقی می باشد.
سطح افقی در هر نقطه از زمین عبارت از سطحی است كه عمود بر خط قائم و یا امتداد شاغول در آن نقطه باشد.
انواع نقشه
نقشه را از نظر نحوه استفاده ومقیاس آن به شرح زیر طبقه بندی می نمایند:
الف- نقشه های توپوگرافی:
مقیاس این نقشه ها بین تا می باشد. پستی و بلندی زمین و نوع اراضی در روی این نقشه ها مشخص می باشد.
ب- نقشه های پلانیمتری:
فرق آن با نقشه های توپوگرافی در این است كه دراین نقشه ها ارتفاعات مشخص نشده است.
ج- نقشه های جغرافیائی:
این نقشه ها از روی نقشه های توپوگرافی كه قبلا تهیه شده و اطلاعات اضافی كه از روی زمین برداشت شده است، تهیه می شود. مقیاس در این نقشه ها ممكن است تا یك میلیونیم برسد. در برخی از این نقشه ها ارتفاعات وجود دارد و در برخی دیده نمی شود.
د- نقشه های عمومی
این نقشه ها از روی نقشه های موجود و سایر اطلاعات لازم زمین تهیه می شود. مقیاس این نقشه ها غالبا كوچكتر از یك میلیونیم می باشد. در این نقشه ها، بعلت كوچكی مقیاس،‌برخی از اطلاعات نقشه مبدا حذف شده است.
هـ- نقشه های ثبتی
این نقشه ها از لحاظ تقسیم بندی زمین بین مالكین آن و استفاده ای كه از زمین می شود تهیه میگردد. مقیاس آنها بین تا فرق می كند. ارتفاعات و سایر عوارض طبیعی و مصنوعی ممكن است در روی نقشه نشان داده شده یا نشده باشد.
و- نقشه های مخصوص:
این نوع نقشه ها جهت استفاده بخصوصی تهیه می شود. مانند نقشه های دریایی، زمین شناسی، آماری، نقشه های توریستی ممالك و شهرها و غیره. برخی از این نقشه ها از روی مقیاس نمی باشد.
ز- پلان:
همانطور كه قبلا گفته شد ، نقشه ای كه از قطعه زمین كوچكی تهیه می گردد، پلان نامیده می شود. مقیاس این قبیل نقشه ها بزرگتر از می باشد.

دوربین های نقشه برداری
دور بین های نقشه برداری برای اندازه گیری فاصله و زاویه افقی و زاویه عمودی و ترازیابی بكار می رود. دوربین های نقشه برداری شامل انواع دستگاههای تراژ، آلیداد، تاكئومتر و تئودولیت می باشد. دستگاههای آلیداد روی تخته سه پایه قرارداده می شود. سایر دوربین های نقشه برداری معمولا روی سه پایه مستقر می گردد.
قسمت اول- قسمتهای مختلف دوربین های نقشه برداری
دوربین های نقشه برداری شامل قسمتهای زیر است:
1- تراز

2- پیچ ها
3- صفحات
4- ورنیه
5- دوربین
6- ضمائم اضافی مانند ذره بین، قطب نما، شاغول
7- سه پایه و تخته سه پایه
8- شاخص (برای استفاده از غالب دوربینها باید شاخص بكاربرده شود)،
9- میكروسكوژ مخصوص زوایا

1- تراز
در روی غالب دستگاههای نقشه برداری محفظه ای شیشه ای به نام تراز وجود دارد كه برای افقی كردن یا عمودنمودن بعضی از قسمتهای دستگاه بكار برده می شود. غالبا تراز از یك لوله شیشه ای خمیده تشكیل شده است كه قسمت اعظم حجم داخلی لوله را مایعی كه نقطه انجماد آن پائین باشد، از قبیل الكل یا اثر پركرده و بقیه حجم لوله را گاز همان مایع بشكل حبابی قرارگرفته است كه این حباب گاز همیشه در قسمت بالای لوله خمیده قرارمی گیرد. لوله شیشه ای از وسط به طرفین به درجاتی تقسیم شده است، برای آن كه تراز بحالت افقی قرارگیرد،‌باید فاصله انتهای حباب گاز از دو طرف نسبت به مركز برابر باشد، یا این كه حباب بین دو خط نشانه كه در روی لوله تعبیه شده است، قرارگیرد.
لوله شیشه ای داخل یك محفظه فلزی است كه به وسیله پیچ هائی روی دستگاه قرارمی گیرد. تنظیم تراز با پیچی كه در یك طرف آن قراردارد،‌عملی می گردد.
حساسیت این نوع تراز از طرفی به ساختمان آن و از طرف دیگر به طول لوله و شعاع انحنای آن بستگی دارد، یعنی هرچه طول لوله زیادتر و یا شعاع خمیدگی آن بیشتر باشد، تراز حساستر است زیرا با جزئی حركت، حباب گاز در طول (در درجات) تراز، بیشتر جابجا می شود. جدول (1-1) حساسیت چند دستگاه مختلف را نشان می دهد.

نوع دستگاه شعاع انحنای لوله تراز برحسب متر تعداد ثانیه (قوس) در یك میلیمتر طول لوله تراز
تراز مهندسی 7/20 10
تراز دقیق 3/206 1
تراز روی لوله دوربین تاكئومتر 75/13 15

تراز روی صفحه تاكئومتر 50/5 5/37
تراز روی دوربین آلبداد 17/9 5/22

جدول (1-1) نشان میدهد كه در تراز دقیق كه شعاع انحناء لوله تراز 3/206 متر است، هر میلیمتر طول لوله آن نمایش دهنده یك ثانیه از قوس دایره می باشد. در ح

الی كه در تراز روی صفحه تاكئومتر، هر میلیمتر طول لوله تراز نمایش 5/37 ثانیه بر قوس دایره است و با این ترتیب، دقت اولی به مراتب بیشتر از دومی است.
اعداد ستون 3 جدول (1-1) از تناسب ساده زیر بدست می آید:
ثانیه 60× 60× 360 = 360 درجه
محیط (فرضی) لوله برحسب میلیمتر 1000 × 7/20× 2
تراز در بعضی از دستگاههای نقشه برداری، بجای یك لوله شیشه ای، از یك محفظه استوانه ای شكل كه سطح بالائی آن كروی است، تشكیل شده است. در این جا نیز حباب در قسمت بالائی محفظه دیده می شود، منتها شكل حباب دایره مانند است و برای تشخیص ترازبودن دستگاه، دایره ای در وسط سطح كروی رسم شده است كه حباب گاز هنگام افقی بودن صفحه دستگاه كاملا در وسط این دایره مشاهده می شود.
غالبا علاوه بر ترازهائی كه در روی صفحه دستگاه نقشه برداری موجود است، در روی دوربین دستگاه نیز یك تراز وجود دارد كه برای این تراز هم در زیر دوربین یك پیچ نصب شده است و برای تنظیم تراز روی دوربین باید آنقدر این پیچ را چرخاند تا حباب تراز در وسط قرارگیرد.
در بعضی از دوربین ها تراز در محفظه ای چسبیده بر دوربین قرارداده شده است و برای خواندن و تنظیم آن باید از یك چشمی در كنار دوربین استفاده كرد. در این قبیل ترازها موقعی كه دوربین تراز نباشد، حباب تراز بشكل دو نیم لوبیای مجزا در داخل چشمی مخصوص دوربین دیده می شود. برای ترازكردن آن باید از پیچ مخصوص تراز در زیر دوربین استفاده كرد و با نهایت دقت آنرا چرخاند تا دو نیم لوبیا كاملا روبروی هم قرارگیرد.
2-پیچ ها
در روی كلیه دستگاههای نقشه برداری تعدادی پیچ دیده می شود كه می توان آنها را به دو دسته تقسیم كرد:
الف- پیچ هائی كه توسط سازنده دستگاه تنظیم شده است و جز برای كنترل دستگاه نباید به آنها دست زد، مانند پیچهائی كه برای تصب تراز روی دوربین یا سایر قطعات دستگاه نقشه برداری بكار برده شده است.
ب- پیچ هائی كه برای تنظیم قسمتهای مختلف دستگاه در اختیار نقشه بردار است، به شرح زیر:
A – پیچ های ترازكننده- غالبا 1-2-3 یا 4 پیچ در قسمت تحتانی دستگاه است كه برای ترازكردن قاعده دستگاه روی سه پایه بكار می رود. اگر دستگاه دارای یك تراز بوده و چهار پیچ جهت تنظیم آن در زیر تراز قرارداشته باشد، دستگاه به این ترتیب تراز می شود:

a: پیچ كلی صفحه ای را كه تراز روی آن نصب شده است، باز كرده، صفحه را آن قدر می چرخانند تا تراز در امتداد دو پیچ روبرو قرارگیرد. این دو پیچ را آن قدر می چرخانند كه حباب تراز تقریبا در وسط قرارگیرد. پیچ ها باید در جهت مخالف هم چرخانده شده بطوری كه فشار كمی بین پایه پیچ ها و صفحه زیر آن احساس شود.
b: حال،‌صفحه دستگاه را 90 درجه می چرخانند تا تراز مقابل دو پیچ دیگر قرارگیرد. در این حال نیز مانند حالت قبل با چرخاندن پیچ ها حباب تراز را به مركز آن می آورند.
c: صفحه دستگاه را 90 درجه می چرخانند تا دستگاه به حالت اول برگردد،‌از نو با چرخاندن دو پی

چ حباب را به مركز می آورند.
d: حالت c,b را آنقدر تكرار می كنند تا حباب كاملا درمركز قرارگیرد و در اثر چرخش صفحه، تغییری در آن رخ ندهد.
e: دستگاه را 180درجه می چرخانند تا مثل حالت a قرارگیرد، اگر در این حال نیز حباب تراز در وسط قرارگرفت، دستگاه تراز شده است.
f: اگر در حالت c حباب تراز بحالت سكون قرارنگرفت،‌دستگاه تراز نیست و برای تراز كردن، باید به این ترتیب عمل نمود. با چرخاندن دو پیچ روبرو باید حباب تراز را به نصف فاصله بین نقطه ای كه قرارگرفته و مركز تراز آورد. بعد صفحه را 180 درجه چرخاند و در این جا هم حباب را به نصف فاصله بین مركز و نقطه ای كه قرارگرفته آورد. اكنون دستگاه تراز خواهدبود و برای امتحان ان باید دستگاه را چرخاند و ملاحظه كرد كه در همه حال حباب درمركز قرارمی گیرد.
g: موقعی كه دستگاه تراز شد، هر چهار پیچ باید به صفحه زیر آن محكم چسبیده باشد (هیچكدام آزاد نباشد)،‌البته نباید آن قدر سفت شده باشد كه نتوان براحتی آنرا پیچاند.
اگر دستگاه دارای چهار پیچ ترازكننده و دو تراز باشد، برای تنظیم آنها به طریق زیر عمل می كنند:
دستگاه را آن قدر می چرخانند تا هر تراز در امتداد دو پیچ روبرو قرارگیرد. بعد مطابق طریق قبل آنقدر پیچ ها را می چرخانند تا حباب ترازها در وسط قرارگیرد. پس از این عمل،‌دستگاه را 180 درجه چرخانده كنترل می كنند. اگر حبابها در وسط بطور ثابت قرارنگرفت، با پیچاندن پیچ ها حباب را به نصف فاصله خط وسط و جائی كه قرارگرفته است می آورند و باز آنرا 180 درجه می چرخانند و این عمل را آنقدر تكرار می كنند تا حباب بطور ثابت در وسط خطوط روی شیشه قرارگیرد.
ترازكردن دستگاههائی كه دارای یك تراز و سه پیچ تنظیم كننده باشد:
در این جا مثل طریقه اول صفحه دستگاه را آن قدر می چرخانند تا تراز در مقابل دو پیچ قرارگیرد، با پیچاندن این دو پیچ، حباب را به مركز تراز می آورند؛ بعد صفحه دستگاه را 90 درجه چرخانده با پیچ سوم حباب را به مركز می آورند، بعد دستگاه را 180 درجه چرخانده كنترل می كنند. سپس 90 درجه برای كنترل بعدی می چرخانند و آنقدر این عمل را تكرار می كنند تا دستگاه تراز شود.
B – پیچ های متصل به دوربین: دوربین ها غالبا دارای سه پیچ تنظیم كننده برای تنظیم صفحه رتیكول و عدسی چشمی و عدسی شیئی می باشد. طرز تنظیم این پیچ ها بعدا تشریح خواهدشد.
علاوه بر این، در زیر دوربین، یك پیچ كلی جهت بستن و یا آزادكردن چرخش دوربین بطور افقی و یك پیچ جزئی برای حركت جزئی چرخش افقی و تنظیم آن می باشد. بعضی از این دوربین ها عین این دو پیچ را نیز برای حركت عمودی دوربین دارد.

پس از آن كه دوربین تراز شد، باید آن را چندین دفعه هر دفعه 90 درجه چرخاند و كنترل كرد. البته این عمل را باید آن قدر تكرار كرد تا كاملا دوربین تراز شود و حباب تراز ثابت بایستد.
C – پیچهای جزئی و كلی صفحات- در این جا لازم است یادآور شد كه برای كاركردن با دستگاههای نقشه برداری همیشه باید رعایت نهایت دقت و احتیاط را نمود كه به دستگاهها صدمه ای وارد نیاید.
برای چرخاندن هر قسمت از دستگاه (صفحات افقی پائینی، افقی بالائی و عمودی) غالبا دو پیچ تعبیه شده است كه یكی بنام پیچ كلی و دیگری به نام پیچ جزئی خوانده می شود .
پس از آن كه دستگاه تراز شد، برای این كه اولین نقطه را نشانه روی كنند، باید پیچ كلی دستگاه را كه غالبا در زیر دستگاه قراردارد، باز كنند و آنرا بچرخانند تا بتوانند شاخص را در (اولین نقطه) از داخل دوربین ببینند. بعد باید پیچ مزبور را بسته با حركت پیچ جزئی كه در كنارش قراردارد، آنرا دقیقا میزان نمایند (خط عمودی صفحه رتیكول باید روی خط وسط شاخص دیده شود).

در تاكئومتر و تئودولیت بالاتر از این دو پیچ، دو پیچ دیگر قراردارد كه برای حركت دادن صفحه ورنیه برروی صفحه افقی دستگاه می باشد.
در این جا نیز باید ابتدا پیچ كلی را باز كنند و دستگاه را آنقدر بچرخانند تا صفر ورنیه تقریبا در مقابل صفر صفحه افقی قرارگیرد؛ بعد آنرا بسته با پیچ جزئی دقیقا میزان كنند. البته در این مورد باید این كار قبل از عمل فوق یعنی قبل از دویدن اولین نقطه از داخل دوربین صورت گیرد.

قسمت دوم- عملیات ترازیابی
ترازیابی با نیولمان به طریق زیر انجام می گیرد:‌
ترازیابی مستقیم یا هندسی

ترازیابی مستقیم یا هندسی
در این طریقه، اختلاف ارتفاع نقاط، بوسیله یك دستگاه تراز دوربین دار و شاخص اندازه گیری می شود، ترازیابی مستقیم دو حالت دارد:
الف- ترازیابی ساده
ب- ترازیابی مركب

الف- ترازیابی ساده:
ترازیابی ساده عبارت است از ترازیابی نقاطی كه برای انجام آن بیش از یك ایستگاه مورد نیاز نباشد. برحسب تعداد و وضع نقاط، ترازیابی ساده را می توان به سه دسته تقسیم كرد:
A – ترازیابی دو نقطه،
B – ترازیابی چند نقطه روی یك خط مستقیم،
C – ترازیابی چند نقطه پراكنده.

A – ترازیابی دو نقطه
دستگاه را بین دو نقطه B,A مستقر و تراز می نمایند. شاخص را یك مرتبه در نقطه A‌ قرارداده Aa را می خوانند (Aa یعنی فاصله صفر شاخص كه در روی زمین قرارگرفته تا نقطه ای از شاخص كه خط وسط رتیكول از آن می گذرد). دفعه بعد آنرا در B قرارداده Bb را میخوانند

. اختلاف ارتفاع B,A عبارت است از h و برابر با h=Aa-Bb است. اگر ارتفاع A‌ را داشته باشند و بخواهند ارتفاع B را پیدا كنند، مقدار h را با آن جمع می نمایند (جمع جبری). (یعنی در این حال، مقدار مطلق h از ارتفاع A كم شده است). اگر از نقطه A شروع كرده باشند، مقدار Aa را دید عقب و Bb‌را دید جلو می نامند. برای اولین نقطه، غالبا ارتفاع فرضی درنظر می گیرند و ارتفاع نقطه بعدی، مثلا B را از روی آن تعیین می نمایند و بعد اختلاف ارتفاع واقعی و فرضی A را با ارتفاع

فرضی B جمع می نمایند(غالبا این ارتفاع فرضی را برای اولین نقطه 100 متر می گیرند تا به عدد منفی برخورد نكنند). بعنوان مثال اگر ارتفاع نقطه A را 100 متر فرض كرده باشند. و قرائت از روی

دوربین، Aa را 2/1 متر و Bb را 2/2 متر نشان دهد، پس 1-=2/2-2/1=h متر می شود، یعنی ارتفاع فرضی نقطه B عبارتست از 99=(1-)+100 متر. و برای آن كه ارتفاع واقعی نقطه B را بدانند باید اختلاف ارتفاع واقعی و فرضی A را كه 1200=100-1300 متر بوده است (اگر ارتفاع واقعی نقطه A از سطح دریا 1300 متر باشد)، یا 99 متر كه ارتفاع فرضی نقطه B است، جمع كنند یعنی ارتفاع واقعی B‌می شود 1299=99ـ1200:
B – ترازیابی چند نقطه روی یك خط مستقیم
محل ایستگاه را تقریبا در وسط دو نقطه ابتدا و انتها اختیار می كنند و بعد شاخص را در یك یك نقاط مورد نظر قرارداده ،‌ارتفاع آنها را می خوانند و یادداشت می نمایند. در این طرز ترازیابی لازم است كه اولا نقاط از حد دید دوربین خارج نباشد. ثانیا اختلاف ارتفاع آنها خیلی زیاد نباشد و ارتفاع شاخص برای دید همه نقاط كافی باشد.
جدول ترازیابی – نتایج حاصله از ترازیابی در حین عمل،‌دریك جدول ثبت می گردد،‌نمونه این جدول در ترازیابی مركب داده شده است.
نمایش گرافیك ترازیابی:
این قسمت نیز در ترازیابی مركب تشریح می گردد.
C – ترازیابی چند نقطه پراكنده
اگر چندین نقطه غیرواقع بر یك خط مستقیم داشته باشند كه بتوان در یك ایستگاه ترازیابی نمود، ابتدا نقطه مناسبی تقریبا در وسط آنها جهت ایستگاه انتخاب می نمایند و از آن ایستگاه ارتفاعات نقاط مختلف را به كمك شاخص می خوانن، جدول ترازیابی همانست كه بعدا گفته خواهد شد، با این تفاوت كه فواصل نقاط تا ایستگاه در این جا با هم جمع نخواهدشد. برای نمایش نتایج حاصله روی نقشه، غالبا نقشه محل و نقاط مورد بحص در دست هست، در این صورت ارتفاعات با رقم روی نقشه منتقل می گردد تا بعدا از روی آنها خطوط میزان منحنی تعیین شود. در غیر این صورت یعنی اگر نقشه محل و نقاط در دست نباشد، در این صورت با دستگاهی باید كار كرد كه دارای صفحه مدرج افقی باشد و هر دفعه كه ارتفاع نقطه ای خوانده و یادداشت می شود، باید زاویه افقی و فاصله آن نقطه نیز خوانده و در جدول یادداشت شود. تا بعدا بتوان نتایج حاصل را روی كاغذ آورد
ب- ترازیابی مركب :
در این حالت غالبا ارتفاع عده زیادی نقاط كه نقشه آنها در دست است مورد نیاز می باشد. در این جا باید محل هر ایستگاه را طوری انتخاب كرد كه بتوان عده زیادی از نقاط مطلوب را دید. ترازیابی مركب در حقیقت عبارتست از تركیب تعدادی ترازیابی ساده. اگر فقط منظور تعیین اختلاف ارتفاع دو نقطه دور از هم باشد، راه پیشروی را می توان دلخواه انتخاب و در هر ایستگاه فقط دو نشانه روی

كرد، یكی دید عقب و دیگری دید جلو. بطوری كه شاخص را مثلا در نقطه B گذارده دید جلو آنرا از ایستگاه S1 و دید عقب آنرا از ایستگاه S2 خوانده و به همین طرز عمل را تا نقطه آخر ادامه داد.
اگر منظور، ترازیابی عده زیادی نقاط یك قطعه زمین باشد، باید در انتخاب هر ایستگاه دقت نمود تا حداقل وقت برای حداكثر برداشت مصرف گردد. بعلاوه در هر ایستگاه باید فقط یك دید عقب ویك دید جلو خواند و مقدار ارتفاع بقیه نقاط را در ستون دیگر به اسم دید اضافی یادداشت نمود. ترتیب

كار از این قرار است كه مثلا در ایستگاه اول، دید عقب نقطه مبدا را خوانده در ستون مربوط یادداشت می نمایند و سپس دید اضافی نقاط لازم را خوانده در ستون دید اضافی در ردیف همان نقاط در جدول یادداشت می نمایندو پس از آن نقطه ای را برای تغییر ایستگاه انتخاب و در همین ایستگاه ابتدا دید جلو آن نقطه را می خوانند و شاخص را در همان نقطه ثابت نگه می دارند تا دستگاه را از ایستگاه اول به ایستگاه دوم منتقل نمایند و در این جا روی شاخص را در همان نقطه ثابت بطرف دوربین برگردانده و از ایستگاه دوم دید عقب این نقطه را می خوانند و در ردیف مربوط یادداشت می كنند و مجددا نقاط اضافی این ایستگاه را خوانده مثل دفعه قبل، عملیات را ادامه می دهند.
فاضلابهای بیمارستانی در طبقه بندی فاضلابها در رده فاضلابهای خانگی طبقه بندی می شوند، ولی خصوصیات آنها كاملا با فاضلاب خانگی متفاوت است. در هر بیمارستان كمیت و كیفیت فاضلاب تولیدی وابسته به واحدهای موجود در بیمارستان است، برای نمونه فاضلاب تولیدی بیمارستانهای دارای بخش های تحقیقاتی دارای تركیبات رادیواكتیو است كه آن را از فاضلاب بیمارستانی فاقد آن مجزا می سازد.
آلودگی های موجود درفاضلاب بیمارستانی بسیار بیشتر از فاضلاب شهری هستند و این خود دلیلی است تا قبل از واردكردن پساب های بیمارستانی به شبكه فاضلاب روی شهری تصفیه لازم برروی آن صورت گیرد.
بیمارستانها روزانه حجم عظیمی از آب را مصرف می كنند، مصرف آب در بخش خانگی به صورت متوسط 100 لیتر به ازای هر نفر در روز LPCD است (1995، Gadelle). در صورتی كه برای بیمارستانها این مقدار از 400 تا 1200 لیتر به ازای هر تخت در روز تغییر می كند.
در هر كشوری بسته به سطح بهداشت و فرهنگ مردم آن منطقه این میزان تغییر می كند، برای نمونه در فرانسه متوسط مصرف آب در بخشهای بیمارستانی به 750 لیتر به ازای هر تخت در روز می رسد.
این مصرف بالای آب هشدار می دهد كه حجم عظیمی از فاضلاب هم تولید خواهد شد كه حاوی میكروارگانیسم های بالا ،‌فلزات سنگین،‌مواد شیمیایی سمی و تركیبات رادیواكتیو است . در نهایت می توان گفت كه بیماستان فاضلاب مختلط و پیچیده ای را تولید می كند كه مستلزم بررسی دقیق است.
اجزاء فاضلابهای بیمارستانی
اجزای معمول فاضلابهای بیمارستانی شامل موارد زیر است:
1 مواد آلی قابل تجزیه بیولوژیك

2 مواد معدنی (محلول، كلوئیدی یا معلق)
3 فلزات سمی (جیوه)
4 مواد شوینده (سورفاكتالها)
5 مواد گندزدا (كلرو;)
فاضلاب حاصل از مراكز بهداشتی – درمانی از جنبه های زیر بررسی می شود.
الف- پاتوژن های میكروبی
1 باكتری ها

2 ویروس ها
3 انگل ها
ب- تركیبات شیمیایی خطرناك
پ- تركیبات دارویی
ت- ایزوتوپ های رادیواكتیو
به صورت كلی كمیت و كیفیت فاضلاب تولیدی از بیمارستان به تعداد تختهای بیمارستان، تعداد روزهای ملاقات، فرهنگ مردم و موقعیت اجتماعی بیمارستان، شرایط‌اب و هوایی، وضعیت بهداشت بیمارستان، وضعیت جغرافیایی بیمارستان، تعداد مراجعان ،‌واحدهای موجود در بیمارستان، بخش تحقیقاتی موجود در بیمارستان، وجود آشپزخانه در بیمارستان، وجود زباله سوز در بیمارستان، وضعیت محل جمع‌آوری زباله عفونی در بیمارستان و رختشورخانه بستگی دارد. دو بخش مهم از بیمارستان كه نقش مهمی را در تولید فاضلاب دارند، رختشورخانه ها و آشپزخانه ها هستند كه روزانه حجم بسیار زیادی از‌اب را مصرف می كنند. رختشورخانه ها ممكن است علاوه بر مصرف دترجنت ها از مواد گندزدا و عوامل دیگر مانند اسید یا قلیا استفاده كنند كه به راحتی به فاضلاب راه می یابند. یكی از فلزات سنگینی كه در بیشتر فاضلابهای بیمارستانی یافت می شود، جیوه است. كه در ترمومترها و وسایل دیگر به كار گرفته می شود. از لحاظ سمیت، فاضلاب بیمارستانی وابستگی شدیدی به بخش های موجود در داخل بیمارستان دارد، به صورتی كه بیشترین سمیت زمانی حادث می شود كه آزمایشگاه های تحقیقاتی در یك بیمارستان مشغول فعالیت باشند.
خصوصیات بیولوژیكی و شیمیایی فاضلابهای بیمارستانی
شناسایی میكروب هایی كه در پساب های بیمارستانی وجود دارند با تعیین مقاومت آنها در برابر آنتی بیوتیك ها صورت می گیرد.
غلظت فلور میكروبی حدود 2 10 × 24 در هر 100 میلی لیتر . در هر 100 میلی لیتر تا 5 10×3 در هر 100میلی لیتر . برای پسابهای بیمارستانی گزارش شده است. این غلظت ها كمتر از مقدار 8 10 در هر 100 میلی لیتر موجود در سیستم فاضلاب روی شهری است كه توسط Eddy ,

Metcalf(1999)‌گزارش شده است. الاینده های ویروسی آب های سطحی مانند آنتروویروس ها و ویروس های دیگر مانند آدنوویروس ها در پساب های بیمارستانی گزارش شده اند.
انتروویروس ها به مقدار زیادی در فاضلاب وجود دارند. حضور آنها به عنوان آلودگی ویروسی آب،

در پساب های بیمارستانی نشانگر حضور ویروس های دیگر است. غیر از این ویروس،‌ویروس HIV ازترشحات افراد مبتلا به این بیماری جداسازی شده است. این ترشحات مایع، مستقیما از طریق لوله های فاضلاب آزمایشگاه و به صورت كلی بیمارستان به شبكه فاضلاب روی شهری راه می یابد و با انجام فرایندهای فیزیكی و شیمیایی در تصفیه فاضلاب تغییری ایجاد نمی شود.
Casson در سال 1997 حضور ذرات عفونی آلوده به HIV را در فاضلابهای خام گزارش داده است.
Lue.Hing مقدار این عوامل ویروسی را بین 102×14 تا 1-10 × 86 عدد در هر لیتر گزارش كرده است.(در شهر شیكاگو)
مشكلات زیست محیطی ایجادشده توسط فاضلابهای بیمارستانی
یكی از مشكلات زیست محیطی ایجاد شده توسط پساب های بیمارستانی تخلیه آنها به همان صورت به داخل شبكه فاضلاب روی شهری (بدون پیش تصفیه) است.

در بیمارستان گستره ای از تركیبات مختلف اعم از داروها و مواد خاص برای اهداف درمانی،‌تشخیصی و گندزدایی مصرف می شود. در كنار این تركیبات فعال، مواد فرمولاسیون شده و در بعضی موارد رنگدانه ها و رنگ ها به عنوان تركیبات دارویی مصرف می شود.

برای دریافت پروژه اینجا کلیک کنید