اجرا و ارزشیابی یادگیری

مقدمه

بعد از خواندن این فصل شما قادر خواهید بود:
1-    مزایا و معایب روشها و تكنیك های مختلف آموزشی را شرح دهید.
2- درباره روشها و تكنیك های متناسب با حیطه های ادراكی، عاطفی و روان حركتی بحث كنید.
3- یك تجزیه و تحلیل وظایف (شرح وظایف) تألیف كنید.
4- روشهایی كه با آنها آموزش سازمان یافته و مداوم را فهرست كنید.
5- اهداف ارزشیابی آموزشی را شناسایی كنید.
6- انواع مختلف ارزشیابی را شرح دهید.
7- یك طرح درس تهیه كنید.
8- ارزشیابی كمی را با كیفی، ارزشیابی هنجار مرجع را با ارزشیابی معیار مرجع، روایی را با پایایی مقایسه نموده و تمایز دهید.
9- یك سخنرانی آموزشی برای یك گروه مخاطب خاص، طراحی، اجراء و ارزشیابی كنید.
چگونه متخصصان رژیم شناسی می توانند مراجعین و كارمندان را بطور موفقیت آمیز آموزش دهند؟ برای مراجعین، رژیم شناس خواستار ارتقاء سلامتی و كاهش خطر بیماریهای مزمن است و برای كارمندان خواستار افزایش توانایی های آنان در انجام وظایف است. مراحل مقدماتی در طراحی یادگیری در فصل 11 مورد بحث قرار گرفت كه شامل پیش ارزیابی دانش و صلاحیت فعلی آموزش گیرنده در حیطه های ادراكی، عاطفی و روان حركتی و تعیین محتوای آنچه باید آموخته شود، بود.
این فصل درباره انتخاب و اجرای فعالیتهای یادگیری مناسب در حیطه های مذكور بحث می كند. طرح ها برای ارزشیابی نتایج یادگیری و مستندسازی نیز مورد بحث قرار گرفته است. چرا كه این مراحل برای كامل شدن فرآیند یادگیری ضروری است.
انتخاب و اجرای فعالیت های یادگیری
روش ها و تكنیك های مختلف ارائه آموزشی برای انتقال مواد آموزشی كه باید توسط مخاطب آموخته شود، در دسترس است. تكنیك ها روشهایی است كه آموزش دهنده (مربی) اطلاعات را برای آموزش گیرنده به منظور ارتقاء فرآیند یادگیری درونی سازماندهی و ارائه می كند. این تكنیك ها ارتباطی بین معلم و شاگرد و نیز بین شاگرد و آنچه می آموزد، فراهم می كند. این تكنیك ها عبارتند از: سخنرانی، بحث، وانمودسازی، تشریح و … همه آنها به یك اندازه در تسهیل یادگیری مؤثر هستند و هر یك مزایا، معایب و مصارف و محدودیتهای خود را دارند كه در جدول 1-12 خلاصه شده است. در تصمیم گیری برای استفاده از یك روش آموزشی كه می بایست مؤثرترین روش باشد، متخصصان می بایست به چندین عامل توجه كنند،‌از جمله: هدف آموزشی روش، سبك ترجیحی آموزش گیرنده نیازها، اندازه گروه، تسهیلات در دسترس، زمان در دسترس، هزینه و تجربه قبلی یا درجه موفقیت با تكنیك ها.
رژیم شناس می بایست بداند كه چیزی برای جمعیت های متفاوت مثل جمعیت های دارای فرهنگ متفاوت، گروههای قومی، گروههای اجتماعی، محیطی، سطوح سواد و گروههای سنی مثل نوجوانان، مؤثر است. تا بتواند به اهداف مطلوب دستیابی پیدا كند.
به علاوه، آزمودن اهداف عملكردی می تواند نشان دهد كه چه رویكردی مناسب تر است چون متدها و روشها برای حیطه های ادراكی،‌عاطفی و روان حركتی با وجود عوامل مشابه و یكسان متفاوت است. رژیم شناس می بایست تكنیكی را كه نیازمند بیشترین مشاركت فعال آموزش گیرنده است مشتمل بر استراتژی های موردنیاز جهت تغییرات رفتاری مؤثر را انتخاب كند.
چنانچه كنفیسوس گفت:
من می شنوم و فراموش می كنم.
می بینیم و به خاطر می سپارم.
انجام می دهم و می فهمم.
برانگیختن
بزرگسالان آموزش گیرنده های عمل گرایی هستند كه اطلاعات عملی كه منجر به دانش، یك مهارت و یا فهمیدن اینكه كاری را انجام دهند می شوند را خواستارند و نیازمند به كارگیری آنچه آموخته اند هستند. لازم است كه بزرگسالان بدانند كه اطلاعات برای آنها مهم است و برای اطلاعات ارزش قائل شوند. این امر انگیزه آنها برای یادگیری را افزایش می دهد.
یك روش اندازه گیری معمول برای انگیزه، پا فشاری است. افراد هنگامی كه برانگیخته می شوند بیشتر و سخت تر و با توجه بیشتری كار می كنند تا زمانی كه برانگیخته نیستند. اگر اطلاعات ارزشمند و ضروری فرض شود،‌انرژی و انگیزه را فراخوانده و می تواند خود كفایتی را افزایش دهد. متخصصان رژیم شناسی می توانند از مراجع یا كارمند بپرسند كه هم اكنون چه می دانند و نیاز دارند كه چه بدانند و یا انجام دهند، بنابراین آنها می توانند در ابتدا فرد را درك كنند.انگیزه با تمجید و تقویت مثبت در هنگامی كه فرد یاد می گیرد، افزایش می یابد.
متخصصان رژیم شناسی همچنین می بایست توجه داشته باشند كه مراجعین و كارمندان آنچه می آموزند را به خاطر سپرده و بازیابی كنند. مطالعات نشان می دهد كه هر چه یك شخص فعالانه تر در فرآیند یادگیری درگیر شود، بهتر آنرا بازیابی می كند. شكل 1-12 نشان می دهد كه شنیدن و خواندن اطلاعات نمی تواند به سودمندی دیدن و شنیدن همزمان و بهتر از آن بحث درباره اطلاعات وانجام كاری با آنها باشد.